Poneloya, Somoto en Leon
Door: Peter
Blijf op de hoogte en volg Peter
05 Januari 2015 | Nicaragua, San Juan del Sur
Hoi allemaal!
Ik heb een camera kabel kunnen lenen, dus de vorige blogs zijn nu met beeldmateriaal te bewonderen!
Na kerst in Grenada vertrok ik naar het fantastische strand van Poneloya, waar ik 3 nachten in een strandhut geslapen heb. Die drie dagen bestonden uit niets anders dan surfen, yoga, schildpadden zoeken, baby schildpadden uitzetten, volleybal en acrobatiek. In Poneloya ontmoette ik twee Nederlanders die van plan waren een dag later naar Somoto te gaan om daar te canyonen. Ik was net die middag aan het denken dat ik het jammer vond dat ik niks in het hoge noorden van Nicaragua zou gaan zien, dus hoefde ik niet lang na te denken voor ik ja zei nadat ze vroegen of ik mee ging.
Somoto was absoluut fantastisch. Het was een 6 uur durende toer door de oorsprong van de grootste rivier van centraal Amerika. Wat neer kwam op 6 uur lang hiken, klimmen, zwemmen, van kliffen (klifs?) af duiken/springen en vleermuisgrotten ontdekken. Tijdens de toer heb ik een Engelse jongen leren kennen die in Medelin (Colombia) woont. Medelin stond al op m’n lijstje, dus ik heb direct een gids en/of adres geregeld.
Daarna ben vertrokken naar Leon, de liberale stad waar het hart van de revolutie lag. Tijdens een indrukwekkende tour in het revolutie museum kon onze gids zichzelf aanwijzen op een foto als 16 jarige guerrilla strijder. Naast cultuur gesnoven heb ik ook vulkaansteen gehapt tijdens het vulkaanboarden op Cerro Negro. Voor Wie is de mol kijkers, dat is die enorm steile zwarte berg waar de kandidaten van af moesten rennen.
Ik heb tot nu toe 3 meisjes ontmoet met een turn of acrobatiek achtergrond die graag samen wilden oefenen. Ik raak dus in ieder geval niet ontraind hier. Het niveau van m’n partners wisselt tussen te dronken zijn om recht te staan, tot super getraind als competitieve turnster. Wat allebei eigenlijk wel een interessante ervaring is.
Nu ben ik terug in Grenada omdat dat vlakbij Managua (de hoofdstad, waarvan het enige noemenswaardige is dat het gevaarlijker is dan de andere steden) is. Vanuit Managua neem ik de 7de de bus naar Liberia (Costa Rica) om via New York naar Londen te vliegen. Bij de volgende blog hoop ik mee te kunnen delen dat ik voor 4 jaar naar Manchester ga emigreren.
Ik heb een camera kabel kunnen lenen, dus de vorige blogs zijn nu met beeldmateriaal te bewonderen!
Na kerst in Grenada vertrok ik naar het fantastische strand van Poneloya, waar ik 3 nachten in een strandhut geslapen heb. Die drie dagen bestonden uit niets anders dan surfen, yoga, schildpadden zoeken, baby schildpadden uitzetten, volleybal en acrobatiek. In Poneloya ontmoette ik twee Nederlanders die van plan waren een dag later naar Somoto te gaan om daar te canyonen. Ik was net die middag aan het denken dat ik het jammer vond dat ik niks in het hoge noorden van Nicaragua zou gaan zien, dus hoefde ik niet lang na te denken voor ik ja zei nadat ze vroegen of ik mee ging.
Somoto was absoluut fantastisch. Het was een 6 uur durende toer door de oorsprong van de grootste rivier van centraal Amerika. Wat neer kwam op 6 uur lang hiken, klimmen, zwemmen, van kliffen (klifs?) af duiken/springen en vleermuisgrotten ontdekken. Tijdens de toer heb ik een Engelse jongen leren kennen die in Medelin (Colombia) woont. Medelin stond al op m’n lijstje, dus ik heb direct een gids en/of adres geregeld.
Daarna ben vertrokken naar Leon, de liberale stad waar het hart van de revolutie lag. Tijdens een indrukwekkende tour in het revolutie museum kon onze gids zichzelf aanwijzen op een foto als 16 jarige guerrilla strijder. Naast cultuur gesnoven heb ik ook vulkaansteen gehapt tijdens het vulkaanboarden op Cerro Negro. Voor Wie is de mol kijkers, dat is die enorm steile zwarte berg waar de kandidaten van af moesten rennen.
Ik heb tot nu toe 3 meisjes ontmoet met een turn of acrobatiek achtergrond die graag samen wilden oefenen. Ik raak dus in ieder geval niet ontraind hier. Het niveau van m’n partners wisselt tussen te dronken zijn om recht te staan, tot super getraind als competitieve turnster. Wat allebei eigenlijk wel een interessante ervaring is.
Nu ben ik terug in Grenada omdat dat vlakbij Managua (de hoofdstad, waarvan het enige noemenswaardige is dat het gevaarlijker is dan de andere steden) is. Vanuit Managua neem ik de 7de de bus naar Liberia (Costa Rica) om via New York naar Londen te vliegen. Bij de volgende blog hoop ik mee te kunnen delen dat ik voor 4 jaar naar Manchester ga emigreren.
-
05 Januari 2015 - 20:30
Peter De Leng:
Hoi Peter,
Spectaculair hoor en leuk om te zien dat jij het zo super naar je zin hebt. Wel een beetje jaloers op het weer daar. Veel geluk met ge sollicitatie gesprek in Manchester.
Monique en Peter -
07 Januari 2015 - 21:15
Hennie:
Wat een belevenissen joh. Mooie foto"s
Leuk dat acrobatiek, ontzettend knap dat jullie zo op elkaar kunnen staan. Ik doe het niet na hoor (vroeger ook niet) ha, ha.
We duimen voor je dat het in Manchester goed afloopt.
Groet Hennie -
11 Januari 2015 - 20:58
Erik Vlasblom:
Zo'n lange jungletocht lijkt me ook echt geweldig! En surfen ook. En babyschilpadden ook. En supervet dat je ook bent gaan boarden op diezelfde vulkaan! Waarom heb je daar geen foto's van :(. Ik heb gisteren bier gedronken met Bosse. Dat was ook leuk hoor... ;). Fijne tijd nog! -
11 Januari 2015 - 21:42
Anja Meijer:
We duimen morgen voor je! veel succes!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
